Bad Temper Joe (D) feat. Olievier Vander Bauwede (B) Blues Missy Sippy Gent (07-11-2023) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy © Rootsville 2023

Het is een drukke blues periode. Gisteren in de Banana Peel en vandaag op weg naar de Missy Sippy Het was alweer een tijd geleden dat ik naar Gent was afgezakt en het werd dus tijd om daar even verandering in te brengen.

Vandaag hadden ze echter Bad Temper Joe uitgenodigd samen met Olivier Vander Bauwede. Het was net iets meer dan een jaar geleden dat deze twee toppers in dezelfde joint een schitterend concert hadden gegeven. Ik hoopte dus op een herhaling.

Als het gaat om blues in Duitsland, is er geen manier om Bad Temper Joe te omzeilen. De chagrijnige bluesband uit Bielefeld in de Oost-Westfaalse provincie is de laatste jaren een absolute uitzondering geworden in de blues scene. Dat blijkt niet alleen uit het grote aantal albums met ruige en beklijvende nummers dat 'BTJ' inmiddels heeft gepresenteerd, maar ook uit het winnen van de German Blues Challenge. Met toewijding aan de oude blues muzikanten  uit de Mississippi Delta brengt Bad Temper Joe de vaak “dode” blues gemakkelijk de 21e eeuw binnen - en met alles wat blues op het hoogste niveau onderscheidt: uitstekende songwriting, een uitgesproken gevoel voor traditie en een boeiende uitvoering.  Zijn laatste album "Glitter &Blues" is net een jaar uit en is wat ze noemen een lekkere schijf.

Het was koud met een gure wind, maar in de Missy Sippy was het lekker warm en het bier stond koud. Wat wil een mens nog meer? De zaak was aangenaam gevuld toen het duo van start ging met ‘Fallin’ Bird Blues’ en ‘One Can Wreck It All’. Het was niet de eerste maal dat de twee heren samen het podium deelden en ze vullen elkaar dan ook perfect aan.

Joe schrijft al zijn nummers zelf en brengt de geest van de Mississippi masters terug met zijn rauwe, ietwat duistere stem. Zelf is hij een meester in fingerpickin’ en of de gitaar rond zijn nek hangt of dat hij die bespeelt als een lapsteel, het maakt allemaal niet uit, het klinkt steeds geweldig. Je hoort dat in zijn songs als ‘Nighthawk Woman’, ‘Man For The Road’, ‘I’ll Never Get Well No More’ of ‘2 Trains’, die de eerste set mocht afsluiten.

Ondertussen mogen we het schitterende harpwerk van Olivier niet vergeten. Als ik het woord “fenomeen” in de mond neem, is dat zeker en vast niet overdreven, verre van. De man is voor mij op dit ogenblik de beste mondharmonica speler van het land. Blues zit altijd in zijn spel en is het jazzy geluidje nooit ver weg, dat het nu chromatisch of diatonisch is, Olivier speelt altijd op uitzonderlijk hoog niveau.

Het tweede gedeeld was alweer dezelfde grote klasse. Genieten was de boodschap, hoewel sommigen in de zaak het zo niet hadden begrepen. Gelukkig werd af en toe gevraagd om hun stemvolume te verminderen en wonder boven wonder, dat gebeurde dan ook. ‘Farmers Daughter’, het knappe ‘Glitter And Blues – titeltrack van de laatste cd -, wat meer tempo bij ‘Me And My Rockin’ Chair’, ‘Hole In My Pocket’ of ‘Homeless’, allemaal songs die je bij de keel grepen.

Ondanks we voelden dat het einde van de gig naderde, bleef het duo hun hoog niveau aanhouden en na ‘Don’t Mess With A Mule’ en ‘If Her Hair Ain’t Longer Than Mine’, kwamen we toe aan de laatste song van de avond en bij deze ook de enige cover die het duo zou spelen. Bij deze was hun keuze gevallen op ‘Spoonful’ van Willie Dixon en bekend geraakt door mister Howlin’ Wolf. Knap nummer om deze schitterende avond in de Missy Sippy af te sluiten.
Een bisnummertje zat er jammer genoeg niet in vandaag, en dat is wel heel spijtig, want de twee verdienden dat zeker.

Topconcert met twee geweldige muzikanten die degelijk hun vak onder de knie hebben en dat is nog zacht uitgedrukt. Thanks Joe en Olivier voor de fijne avond !

Marcel